sexta-feira, 24 de janeiro de 2020

«La ciudad que no se rindió»

[De M1 Egin] Lo que mantuvo la resistencia e impidió que los alemanes ocuparan la ciudad fue la voluntad colectiva de sus habitantes que, a costa de cerca de un millón de muertos, supieron hacer frente a la barbarie, sin dejarse abatir.

El Ejército Rojo inició el 14 de enero de 1944 una ofensiva con el objetivo de levantar el sitio de Leningrado. El 26 de enero del mismo año, Iosif Stalin declaró que el cerco de Leningrado había sido levantado y que las fuerzas alemanas habían sido expulsadas de Leningrado, que celebró ese mismo día su liberación con una salva de 324 disparos.

La lucha del pueblo soviético fue decisiva en la derrota del nazismo.
-
Biztanleen borondate kolektiboak mantendu zuen erresistentzia eta alemaniarrek hiria hartzea galarazi zuen. Milioi bat inguru hildako izan ziren arren, Leningradoko biztanleek basakeriari aurre egin zioten eta ez zuten etsi.

Armada Gorriak 1944ko urtarrilaren 14ean hasi zuen Leningradoko setioa hausteko ofentsiba. Urtarrilaren 26an setioa hautsita zegoela eta alemaniarrak kanporatuak izan zirela aldarrikatu zuen Iosif Stalinek. Leningradon egun horretan bertan ospatu zuten beren askapena 324 tirotako salba jaurtita.

Herri Sobietarraren borroka erabakigarria izan zen nazien kontrako garaipenean. (lahaine.org)